Vliegen

Een grote zweefvlieg, opvallend door het okergele achterlijf met de zwarte markering in het midden en de 'woeste' beharing waar hij z'n naam aan te danken heeft. Er zijn er twee die heel erg op elkaar lijken, de Tachina fera en de Tachina magnicornis, ze zijn heel lastig van elkaar te onderscheiden dus vandaar de dubbele naam, ik weet niet welke ik op de foto heb. Toen ik de foto's bekeek werd hij gelijk m'n favoriete sluipvlieg, dat okergeel met die 'woeste' zwarte haren, prachtig. Voor een foto van opzij klik hier. En hier nog een aparte fotopagina van dit fraaie beestje.

Een sluipvlieg van 8-10 mm., al even harig als de woeste sluipvlieg hiernaast. Ze vliegen vrij laag bij de grond levend van nectar en stuifmeel. Er is ook een echte vlieg die er op lijkt, de schorsvlieg, maar die is groter.

Deze vrij grote, 12-15 mm., sluipvlieg parasiteert op schildwantsen. Dat we behoorlijk wat wantsen in de tuin hadden was deze dame blijkbaar niet ontgaan. Dat het een vrouwtje is kun je zien aan de vleugels, het mannetje heeft daar opvallende donkere vlekken. Klik hier voor nog een foto.

Klein sluipvliegje, zo'n 4 mm., parasiteert waarschijnlijk op schildwantsen en vliegt van juli tot oktober. Op deze combinatie-foto staan beide phasia's op eenzelfde bloem (zilverschildzaad), het geeft het verschil in grootte aardig weer.

Nog een phasia op het zilverschildzaad. Deze soort komt hier nog niet zo heel lang voor, heeft zich hier waarschijnlijk door het warmer wordende klimaar gevestigd. Het mannetje, op de foto, is onmiskenbaar door de fraaie tekening op het borststuk. Lengte 8-13 mm.

Een klein sluipvliegje waarvan ik niet zeker ben van de naam, er zijn een aantal waarvan vooral de mannetjes op elkaar lijken. De vrouwtjes hebben een rij zwarte driehoeken op de rug, de mannetjes een rij zwarte stippen. Klik hier voor een foto van een vrouwtje.

Een sluipvlieg van 8-11 mm. die het onder andere heeft voorzien op de rupsen van de maisboorder wat hem, gezien het aantal maisvelden hier in de omgeving, populair zal maken. De sluipvlieg zelf leeft van nectar maar de larven parasiteren larven en rupsen. Hij zat bij ons op het raam waardoor ik ook een foto van de onderkant kon maken waarop te zien is dat de dijen oranje zijn die hem onderscheiden van de Eriothrix rufomaculata. Een ander kenmerk zijn de twee duidelijke zwarte banen op het borststuk.

Een sluipvlieg die verward kan worden met Mintho rufiventris, alleen zijn bij deze de poten geheel zwart. Het beestje was druk aan het fourageren op de marjolein, ik heb er helaas geen heel goede foto's van kunnen maken. Op deze foto is het borststuk beter te zien.

Een blaaskopvlieg, met een wel heel toepasselijke naam, krom is nog zachtjes uitgedrukt. Deze houding nemen ze aan wanneer in rust. Ongeveer 1 cm. lang. De volwassen beestjes leven van stuifmeel of nectar maar ze parasiteren op hommels. Ze leggen hun eitjes in de hommel waar de larve opgroeit.

Een blaaskopvlieg met ook een gekromd achterlijf, gevlekte vleugels en een wit gezicht.

Een wespentaille waar menig wesp jaloers op zou zijn. Mijn eerste gedachte was ook dat het misschien een bepaalde wesp was, de urntjeswesp, maar die was het dus niet. Het gewone knuppeltje hoort tot de blaaskopvliegen, ze parasiteren op hommels. Deze foto toont een bovenaanzicht.

Dit stel vond ik de dag na het knuppeltje, eerst dacht ik dat die een partner had gevonden maar de typische super wespentaille ontbrak. Blaaskopvliegen parasiteren op hommels dus ik weet niet of ik blij met ze moet zijn maar leuk om te zien zijn ze wel.

Een roofvlieg van 12-16 mm., wordt genoemd als zeldzaam. Hij kan verward worden met de bosrandroofvlieg die hier naast staat, alleen is bij deze het uiteinde van de dijen van de voorpoten rood (bij de 'knieën') en het hele achterlijf bruin bestoven. Op deze foto een vooraanzicht.

Een roofvlieg van 12-17 mm., komt vrij algemeen voor. Lijkt op de hiernaast genoemde zwartdijroofvlieg maar alleen de eerste vijf segmenten van het achterlijf zijn bruin bestoven, helaas op de foto niet te zien, en de dij van de voorpoten is geheel zwart.

Nog een roofvlieg, vrij groot, zo'n 18mm., en vangt ook grote prooien. Is helaas ook gek op waterjuffers, daar had ik pas diverse van in de tuin gezien, dus dat is een minpuntje. Zijn naam heeft hij te danken aan de rode 'baard', en het exemplaar op de foto is een vrouwtje. Hier een foto van het mannetje.
Ook op de roofvliegen fotopagina, met de roodpootroofvlieg.

Een iets kleinere roofvlieg, 13-15mm., ik vond hem drijvend in het vogeldrinkbakje. Er uit gevist, hij begon gelijk te bewegen, en in de zon te drogen gelegd. Na een tijdje begon hij zich te poetsen en poseerde geduldig voor een hele reeks foto's, die zijn te zien op de roofvliegen fotopagina. Hij staat te boek als zeldzaam dus ik ben blij dat ik hem heb kunnen redden.

Een vrij kleine roofvlieg van 10-15mm., onmiskenbaar door de geringde poten. Bijna tenminste, want er is ook een donkere ringpootroofvlieg met als verschil dat de gewone een rode baan aan de achterkant van de dijen heeft en de donkere niet. De donkere is zeer zeldzaam dus de kans was al klein dat die het zou zijn.
Op de foto is de rode achterdij van de voorste en de middelste poot te zien, op deze foto is het patroon van het borststuk beter te zien. De prooi leek me een zweefvliegje.
Synoniem: Machimus cingulatus

Deze lijkt op de ringpootroofvlieg met de tweekleurige poten maar mist de duidelijke ringen. Ze zijn zo'n 14-18 mm. lang en komen algemeen voor. Op deze foto is de kop te zien en zit hij in z'n voorpootjes te wrijven.
Synoniem: Machimus atricapillus

Een vrij kleine, 8-12 mm. bladjager, hoort tot de roofvliegen. Komt voor in tuinen en bosranden door heel Nederland, vliegt vanaf april tot september.

Een vrij kleine, 8-13 mm. bladjager, hoort tot de roofvliegen. Achterlijf veel langer dan de vleugels, zwarte steeksnuit. Om de dij van de achterpoot zit donkere ring, helaas op de foto niet te zien.

Hij ziet er gevaarlijk uit met z'n schorpioenstaart en lange snuit, maar hij leeft van kleine insecten en honingdauw. Ze zijn vrij groot, 25-30 mm. Klik hier voor nog een foto, en hier voor een foto van het vrouwtje.

De biggenkruidboorvlieg heet boorvlieg omdat de vrouwtjes met hun legboor een gaatje in een bloemhoofdje maken en daar haar eitjes legt. In haar geval de bloemhoofdjes van biggenkruid. Boorvliegen zijn opvallende vliegen vanwege hun fraai getekende vleugels die per soort verschillen. Aan de hand daarvan was vast te stellen dat het hier om de biggenkruidboorvlieg gaat. Het zijn vrij kleine vliegjes.

Een heel klein vliegje waar weinig informatie over te vinden is, hoort tot de bladvliegen. In Nederland zijn twee soorten bekend, waarvan deze twee paar stippen op het achterlijf heeft en de quadricinta één paar.

Een bijna identiek vliegje als links, alleen heeft deze één stip aan iedere kant.
Synoniem: Sapromyza bipunctata

Weer een vliegje wat op de bovenstaande vliegjes lijkt, maar deze heeft geen stippen. Verder is zo niet te zeggen welk vliegje dit exact is. Hier een foto van een stel in copula.

Nog een niet zo'n populair beestje met een nog ongelukkiger naam. Maar hij wroet dan ook graag in koeienpoep waar de eitjes in gelegd worden. Op de foto een mannetje, het vrouwtje heeft niet zo'n behaard achterlijf. Hier een foto van opzij.

Vleesvlieg, te herkennen aan de oranjerode wangen, die ik helaas niet op de foto heb.

Om deze te determineren is een foto van opzij nodig, vnl. van de kop en borststuk, en daar had het beestje geen geduld voor.

Niet bepaald geliefd, de vleesvlieg, maar mooie kleuren heeft hij wel. Hij is lid van de familie der bromvliegen.

Dambord vanwege het patroon op het achterlijf, ook grauwe vleesvlieg genoemd. Er zijn heel veel bijna idendieke dambordvliegen die zo op het oog niet van elkaar te onderscheiden zijn. Het is een levendbarende vlieg, de eitje zijn al uitgekomen voor ze gelegd worden.

Een lid van de wolzwevers, en niet zo welkom bij mij eerlijk gezegd. Het beestje parasiteert op metselbijen en hing rond in de buurt van het bijenhotel. Ik had net een tijd de vorderingen van de rosse metselbijen gevolgd en dan is het geen leuk idee dat na al die moeite hun larven opgegeten worden. De rouwzwever deponeert een eitje bij die van de metselbij voordat het nest afgesloten wordt. De larve die daar uit komt eet de larve van de metselbij op. Hun naam hebben ze danken aan het feit dat ze vaak op zonnige muren zitten te zonnen. Dit exemplaar was waarschijnlijk net uitgevlogen, rechts bovenin de foto is het restant van de cocon te zien met de markante stekels die aan de uiteinden van de pop gezeten hebben. De volwassen vliegen leven van nectar.