Tuinnieuws 2020
Op de foto's met een icoon in de bovenhoek kan geklikt worden voor een vergrote uitgave.
31 december
Een wel heel raar jaar is voorbij. Een jaar zonder winter, met een anderhalvemeter samenleving, zonder een feestlijke decembermaand of andere festiviteiten, met weer warmte-records. Onderhand weet ik niet waar ik me meer zorrgen om maak, het Corona-virus of het klimaat. Die laatste is geen vaccin voor.
Het weer in december was vrij vochtig, met wat nachtvorst, dat leverde weer aardig wat ijshaar op. Ik heb er een aantal foto's van gemaakt. Op sommige wat mistige dagen kwam de zon er door wat in het bos ook prachtige effecten gaf. De tuinvogels hebben alleen nog interesse in zonnebloempitten, de vetbol en pinda's heb ik weg kunnen gooien. Het meest komen de boomklevers, de kool- en pimpelmezen, vinken, zwarte mees en wat huismussen. Op de grond scharrelen wat merels, twee dames die het constant met elkaar aan de stok hebben. De kuifmees komt ook af en toe maar wordt gelijk door de koolmezen verjaagd. En natuurlijk is er van december ook weer een fotopagina.
1 december
November was een maand van veel vogels, de sierappel was vooral de grote trekpleister. Op sommige ochtenden zaten er wel twaalf merels in de boom, vreedzaam samen, en daar tussendoor scharrelden soms een koperwiek, een kramsvogel, twee zwartkoppen en verder de bekende vogels zoals vinken, kool- en pimpelmezen, huismussen en heggenmus. Zo halverwege de maand kwam er een nieuwe traditie bij, een groep van zo'n 10 - 15 eksters streek iedere morgen net na zonsopkomst in de appelboom neer om na een kwartiertje weer te vertrekken.
De zonnebloempitten waren nog steeds gewild bij de boomklevers, maar ook bij kuifmeesjes en een zwarte mees. En dan waren er nog wat toevallige passanten, drie goudhaantjes en een boomkruiper.
Het weer was zacht, waardoor er af en toe nog een atalanta door de tuin dwarrelde evenals een honingbij en een aardhommel. De oost-indische kers bloeide nog vrolijk door, maar net als een jaar geleden maakte één nachtvorst daar een einde aan. Ik hoop niet dat de komende winter ook een herhaling wordt van de vorige, een beetje sneeuwpret zou toch wel leuk zijn.
Door het vrij donkere weer steeds heb ik niet echt veel foto's gemaakt, de kwaliteit werd er niet beter door, maar er is toch wel weer een fotoalbum van november. Onderstaand de boomkruiper, goudhaan en kuifmees.
1 november
Oktober was de maand van de paddestoelen en de herfstkleuren, verdwijnende insecten en komende vogels. Het was voldoende vochtig geweest om de paddestoelen de grond uit te laten schieten, ik heb een speciale fotopagina van de oktober paddestoelen. Hoewel het veel geregend lijkt te hebben is het grondwaterpeil nog erg laag, ook toen ik in de tuin een gat groef om een struikje te verplaatsen was de grond onder de natte bovenlaag nog kurkdroog.
Het aantal insecten nam sterk af, alleen de vuurwantsen zijn er nog volop, al hebben ze zich nu dicht tegen het huis verzameld. Er komen wel meer vogels, ze komen op de rijpe bessen en appeltjes af, en bovendien zie je ze sneller nu er minder blad aan de bomen en struiken zit. Ik heb de macrolens dus maar omgeruild met de telelens, maar het lukt niet vanuit huis goede foto's te krijgen. Te weinig licht, door het dubbele glas, naar mijn idee ging het in het vorig huis beter, maar dat was waarschinlijk omdat de struiken daar dichter bij de ramen stonden.....
De Callicarpa in de voortuin staat best nog een eind weg, de bessen zijn populair bij de merels en de zwartkoppen. Vanwege drukte in de straat weken ze uit naar de sierappel in de achtertuin waar werkelijk van alles in rondhuppelt. Mezen, vinken, huismussen, heggenmussen, tjiftjaf, goudhaantje, zanglijster, eksters, gaaien en af en toe een spreeuw. De enige die er niet komen zijn de boomklevers, die houden het op de zonnebloempitten in het voederhuisje. Schuw zijn ze zeker niet, ik had wat stenen onder het huisje gelegd omdat het gras zo vertrapt werd iedere keer dat ik het huisje bijvulde. Toen ik de stenen stond aan te stampen met m'n hoofd vlak naast het huisje schrok ik ineens van een luid gekwetter in m'n oor, de boomklever zat er te protesteren. De foto's van oktober staan hier.
Aan het plan om spinnen aan de website toe te voegen ben ik nog niet toe gekomen.
1 oktober
Om met de vogels te beginnen, dit heet tenslotte Vogelnieuws: de roodborst en de winterkoning zijn definitief terug, ik zie en hoor ze nu dagelijks. Ook de merels lijken er weer te zijn, die eten af en toe van de sierappels. En geregeld zie ik ook een grote bonte specht bij de pinda's of hamerend in het krentenboompje. De vinken zijn ook geweest maar vertrokken weer toen het een paar dagen heel warm was. Met die warme dagen vertrokken ook groot een aantal mezen, had ik net 25 kg voer gekocht, komen ze niet meer, op een paar na.
Half september was er de landelijke spinnentelling en heb ik me daar eens op gestort, misschien dat ik een bladzijde met een paar spinnen toe ga voegen. Nu zijn het de bodemdierdagen, dat is lastiger. Slakken gaat nog, op de baby's na en dat zijn de meeste, maar wormen vind ik maar moeilijk tellen.
Aan het begin van de maand nog een bijzonder fraai en zeldzaam insect in de tuin, de gouden tor. Een prachtig goudgroen glanzende kever, ongever ter grootte van een meikever. En de laatste sprinkhanen gezien, een bruine veldsprinkhaan met slechts één achterpoot. Ik hoorde hem ergens tjirpen, toen ineens heel hard, maar waar zat hij.... was hij achter op m'n schouder gesprongen. Met één achterpoot kunnen ze dus ook nog heel goed springen. Op het terras verscheen een grote groene sabelsprinkhaan, tot groot plezier van onze poes. Sprinkhaan gered, poes beledigd naar binnen. Maar de sprinkhaan was eigenwijs, kwam terug en ging op de ruit zitten, misschien om poes te sarren, zij sprong binnen vergeefs tegen de ruit op.
Ondertussen is het weer de tijd van de paddestoelen, maar doordat september grotendeels erg droog was schoot het nog niet zo op, ik hoop snel op meer nu het weer geregeld regent.
Van de vogels nog geen foto's, ik probeer het wisselen van lenzen zo veel mogelijk te voorkomen sinds ik een kattehaar op de beeldsensor had. Nog even alleen macro's: een kruisspin, de groene sabelsprinkhaan en de gouden tor.
1 september
De maand augustus bracht een hittegolf en weer droogte maar dat werd in de laatste week gelukkig goedgemaakt. Wanneer ik de balans op maak van de afgelopen zomer valt op het gebrek aan vlinders - alleen veel koolwitjes en boomblauwtjes - en ook libellen heb ik weinig gezien. Aardhommels en honingbijen waren er juist veel, ook het zevenstippelig lieveheersbeestje deed het goed, en vuurwantsen waren er te veel om te tellen. Wat de overige insecten betreft weer diverse bekenden van vorig jaar gezien, zoals de bijenwolf en de woeste sluipvlieg. En m'n favoriete vlinder, de gamma-uil, liet zich regelmatig zien. De veldsprinkhanen hebben me ook flink bezig gehouden, in de voortuin hoorde ik steeds ratelaars en soms de bruine sprinkhaan en ik had zo graag filmpjes gemaakt waarbij ze zaten te tjirpen. Helaas stoppen ze met geluid maken zodra ze door hebben dat je in de buurt bent, was het een kwestie van heel lang heel stil zitten. En dan geen gelegenheid een statief te gebruiken dus helaas zijn de filmpjes niet goed genoeg geworden. Volgend jaar beter.
De kool- en pimpelmezen waren vrij stabiel, iedere dag zitten er vier of vijf van ieder rond het voer. De kauwtjes verdwenen zodra de jongen groot genoeg waren, merels zie ik ook weinig of niet. Wie wel regelmatig komt eten is de boomklever, de zonnebloempitten en vetbollen zijn niet aan te slepen.
1 augustus
De maand juli sloot af met een tropisch warme dag maar was verder aangenaam van temperatuur geweest, met geregeld bewolking en een buitje. Ondanks dat is de tuin behoorlijk droog. Er waren weer aardig wat jonge kool- en pimpelmezen, en er waren zelfs vinken. Normaal zie ik die niet in de zomer. De maand juli was ook de maand van de nationale vlindertelling, daarom wat extra vlinders in het maandalbum. De aantallen in de tuin waren wel bedroevend helaas. Wel was de gamma-uil er, ik heb een foto recht van voren kunnen maken en snap nu waarom ze uiltjes heten. Ter vergelijk heb ik een verkleinde ransuil naast hem geplakt.
De libellen uit de vijver zijn ook uitgeslopen, het bleken blauwe glazenmakers te zijn. Eén heb ik er op de foto gekregen, maar heb hier de foto van het lege velletje wat achterblijft, vond hem wel leuk.
En verder waren er sprinkhanen. Vorig jaar alleen de ratelaar gehoord, maar nu ook de bruine. Een heel gedoe om ze al tjirpend te vinden en op de foto te krijgen, want van alleen een foto is het lastig determineren. Wat dat betreft heb ik nog wat te doen. Ook mengde zich er een derde geluid bij, dat bleek het zwarte wekkertje te zijn, zie foto, die kon niet missen.
1 juli
Het viel toch een beetje tegen met de jonge vogeltjes, geen taferelen met ladingen bedelende meesjes zoals vorig jaar. Om de één of andere reden lieten ze zich minder zien, want gehoord heb ik ze wel. Iedereen zat in het krentenboompje of de sierappel, soms kon je ze net door de bladeren heen zien. Zo hoorde en zag ik ook een jonge appelvink en ook de groenling had jongen. In mijn maandalbum van juni is dan ook geen vogel te zien. Ook weinig vlinders, in juni is de 'vlinderdip', de periode tussen de eerste en tweede generatie vlinders, meer dan dwarrelende koolwitjes heb ik niet gezien. Met de insecten ging het beter, een aantal bekenden van vorig jaar weer gezien, de spinselbladwesplarfjes doen het goed (zie het filmpje), en wat voor mij nieuwe soorten zoals de lathyrusbij en de kruiskruidzandbij. De grote bladsnijders zaten weer op de lathyrus, maar het mannetje was niet in vorm, hij zat maar op een blad te zitten. Hoewel er bloemen met nectar genoeg waren kon ik het niet laten hem een druppel suikerwater voor te zetten waar hij gretig van dronk, zie foto. Later was hij verdwenen, ik hoop gevlogen.
11 juni
Ze zijn toch nog gekomen, de jonge vogeltjes. Eerst kwamen de kauwtjes, toen de koolmezen en de pimpelmezen en tot slot twee mereltjes. Het zijn er lang niet zoveel als vorig jaar, ik telde zo vier koolmeesjes en twee pimpeltjes. De ouders komen weer op de zonnebloempitten af, en ik heb voor de jongen stukjes insectenvetbol in het vogelhuisje gelegd. Ondertussen zijn er oom meer groenlingen maar die verdragen elkaar slecht, het is steeds een geruzie rond het eten.
Ondertussen beginnen de bessen in het krentenboompje te rijpen wat veel aandacht trekt, vooral de houtduiven blijven komische beesten, ze willen steeds landen op veel te dunne takjes om bij die bessen te kunnen. De merels hebben hun twee jongen in het boompje gestald, maar verder geen horden merels.
Op de foto's hieronder een kauwtje, koolmeesje en een pimplemeesje wat vragend naar z'n moeder kijkt die boven in de boom zit.
1 juni
De laatste tijd was ik druk met m'n lieveheersbeestjes project, foto's van de diverse levensstadia. Nu is er al een groot aantal 'uitgeslopen', daar heb ik een aparte fotopagina van gemaakt.
De vogels was ik niet vergeten maar het was gewoon akelig stil. Zelfs geen horden jonkies. De groenlingen komen nog wel, en diverse herrie makende eksters, plus de trouwe duiven natuurlijk. Verrassing was de appelvink, ik betrapte hem in het vogelhuisje.
Wat het weer betreft, er is maar één woord voor, droog. Het derde jaar op rij, ze hebben nu vastgesteld dat het echt door de klimaatverandering komt, door menselijk handelen dus. Of moet ik zeggen niet-handelen. In het bos zijn de gevolgen te zien, bomen verzwakt door de droogte en daardoor aangetast door een kevertje, einde boom. Het is een triest gezicht. Gelukkig was er ook nog wel wat moois te zien in het bos, zoals de enorme zwavelzwam op de foto in het midden.
22 mei
Vanmiddag ging ik nog even de tuin in om wat plantjes water te geven en zag dat één van de lhb-larfjes nog niet verpopt was en verdacht heen en weer schommelde. De pootjes waren ook opgevouwen en deden niets meer, dus zou het nu toch gebeuren? Dus gieter weer opgeruimd en camera en statief gehaald en op larfje gericht. Die schommelde nog steeds heen en weer en ineens zag ik achter de kop een gele stip verschijnen. Knop camera ingedrukt en 2 minuten en 400 foto's verder had ik het verpoppen vastgelegd. Dus ik heb nog wat uit te zoeken.
Ik heb ook nog aan een filmpje gedacht, maar dat wordt iets voor de volgende keer. Nu weet ik waar ik op moet letten om te zien of het zo ver is. De pop rekt en strekt als een harmonica, maakt zich lang of dik en barst daardoor uit z'n vel. Daarna door strekken en inkrimpen stroopt hij het vel naar beneden. Op de foto staan 6 stadia met steeds 15 à 20 seconden er tussen. Daarna is hij ook nog uitgekleurd maar hoe dat er uitziet is bekend.
Eerder op de dag was er nog een avontuur met de lieveheersbeestjes. Ze zitten eigenlijk in de tuingeraniums maar om te verpoppen vinden ze blijkbaar dennenboompjes geschikt, het zijn heel kleine boompjes die ik daar had neergezet nadat ze vorig jaar werden opgegeten door de larfjes van de dennenspinselbladwesp. Ik ben groot liefhebber van dennenbomen, maar deze boompjes mochten ze hebben omdat ze toch wel aandoenlijk waren. Vanmorgen zag ik dus ineens mama bladwesp tussen de poppen schuifelen. Sterker nog, ze ging eitjes leggen. Haar larfjes eten die naalden in hoog tempo op, dus ik hoop dat alle lieveheersbeestjes gevlogen zijn tegen de tijd dat dat gebeurt.
Op de foto's de eileggende spinselbladwesp met de pop waar ik gister tevergeefs op wachtte en die van eergister; de verpop-serie van vandaag; en een aparte foto van het larfje wat ik vandaag zag verpoppen.
21 mei
Nu alle bomen weer in blad zitten wordt het lastiger de vogels te zien, bovendien komen ze niet meer zoveel op het voer af. De mezen zie ik steeds insecten uit de coniferen pikken, de merels soms op het grasveld op zoek naar wormen, de mussen komen alleen drinken, alleen de duiven komen nog wel eten evenals de groenlingen.
Maar gelukkig zijn er de insecten om me bezig te houden. De laatste tijd ben ik in de ban van de lieveheersbeestjes. Een perkje tuingeraniums zat vol zevenstippelige lieveheersbeestjes, en al snel kwamen eitjes en de larfjes. Laatst heb ik al een collage van de verschillende stadia hier neergezet. Wat ik graag wilde zien was het verpoppen van een larve, dat schijnt snel te gaan maar je weet maar nooit. En de vraag is wanneer. Op een bepaald moment komt de larve in het pre-pop stadium, dan zet hij zich met z'n achtereind vast en het lijfje trekt krom. Zo zit hij dan een hele tijd, soms komt hij wat overeind en dan gebeurt er weer een tijd niets. Tot je even wegloopt om een boterham te eten, bij terugkomst zit er een knalgele pop met een velletje rond de voet. Die pop kleurt daarna nog uit. De volgende dag wilde ik het beter doen, er zaten nog meer larfjes klaar dus de camera op statief bij het exemplaar wat het gunstigst zat. En dan maar wachten.... Ik heb het tot drie uur 's middags volgehouden, toen kwam hij in de schaduw en was ik het wel zat. Natuurlijk bleek hij een uur later verpopt te zijn. Op de foto een nog lopend larfje, de pre-pop, de verse pop die eerst aan één punt hangt maar dan dichter naar de dennennaald toebuigt waar hij aan hangt, daarna het uitkleuren.
1 mei
De maand april was superzonnig en droog, ideaal om insecten te fotograferen die zich zo langzamerhand steeds meer laten zien. Toch blijven de kokerjuffers in de vijver m'n favorieten, tijden kan ik kijken naar al die gekke bouwsels die daar rondkruipen. Opvallend is ook het aantal beestjes wat in het water valt, misschien omdat de vijver onder de bloeiende sierappel ligt? Zelfs bijen heb ik uit het water gevist. Die heb ik ook uit de pootjes van de kokerjuffers moeten trekken, die peddelen echt overal op af. Ik had ze op een steen gelegd te drogen en ben suikerwater gaan halen maar toen ik terugkwam waren ze verdwenen, dus hopelijk weer op de vleugels. De vijverloper (wants) loopt ook nog steeds rond, die stort zich op heel kleine vliegjes die in het water gevallen zijn.
Wat vogels betreft is het stil, erg stil. De mezen hebben nu insecten te eten en komen niet meer voor de zonnepitten, alleen de groenling komt daar nog op af. De merels zingen alsof hun leven er van af hangt, en één zie ik af en toe de laurierhaag in duiken. Nest?
Spinnen heb ik nog niet opgenomen op m'n website, daarom hier een foto van dit hele kleine grappige spinnetje, de gewone komkommerspin.
10 april
Het warme weer van de afgelopen tijd bracht een probleempje met zich mee, het vijverwater werd troebel. We hebben twee heel kleine vijvertjes waarvan de één iets hoger ligt dan de ander. Een klein pompje met een filter pompt water vanuit de onderste naar de bovenste en dan stroomt het water onder wat stenen door terug. Helaas trok het filter ook de kokerjuffers aan als spijkers aan een magneet, dus hadden we het pompje uit gezet. Door pompje plus filter in een plastic mandje te plaatsen en daar omheen weer een panty (waar die dingen al niet goed voor zijn, je kunt er ook mooi planten mee opbinden) hoop ik dat de zuiging minder sterk is en de kokerjuffers niet weer vast komen te zitten. Het lijken er alleen veel minder, en de hele tijd dat ik bezig was zat een wel heel dikke kikker naar me te kijken. Ik heb nog niet gevonden of kikkers kokerjuffers eten.
Wat ik ook zag in, nee, op de vijver was een vijverloper, een superslanke wants die dus op het water loopt.
Een andere leuke vondst was tussen de paarse dovenetels, een dovenetelwants. Vorig jaar had ik al een nimf gezien maar nog geen volwassen exemplaar.
Ook weer een hommel op gang gekregen met suikerwater, deze keer een weidehommel die in de garage beland was. Vorig jaar had ik bij het fotograferen van gezonde hommels al het idee dat weidehommels drukker waren dan aardhommels, nu heb ik dat idee ook bij uitgehongerde exemplaren. De aardhommel van laatst zat rustig stil te drinken tot ze weer op krachten was, deze weidehommel bleef maar heen en weer kruipen, een aantal keren kroop ze zelfs op het stokje waar ik het suikerwater mee aanbied.
Op de foto's de kikker, de weidehommel en een akkerhommel met een leuk mutsje.
2 april
De wereld draait door, het voorjaar barst los. Terwijl de vogels onbekommerd zingen in de zon zuchten wij mensen onder de angst voor het Corona-virus. Het is niet te bevatten hoe snel het leven veranderen kan, zo wens je iedereen nog een gelukkig nieuwjaar, zo vraag je je af wie het volgende jaar nog haalt.
Het is ook vrij stil in de tuin, de vinken lijken vertrokken, evenals de zwarte mezen en de kuifmees. Wel zijn de groenlingen er nog, het is leuk om te zien hoe zij met hun dikke snavels moeiteloos een zonnebloempit kraken terwijl de mezen snavel- en voetenwerk moeten verrrichten om zo'n ding open te krijgen. Niet dat er nog veel mezen zijn, een paar pimpels en een stel koolmezen, niets vergeleken met de grote aantallen van een tijdje geleden.
De kauwtjes zijn met z'n allen druk haren te plukken van de pony's aan de overkant, ik heb snel heerlijk zachte haren van onze langharige kat buiten gehangen maar geen vogel heeft interesse. Eén pimpelmees plukte er even aan maar ging toen snel z'n snavel wassen. Geen kattenliefhebbers dus. De katten zelf beleven plezier aan het kijken naar de bosmuisjes die af en toe over het terras lopen.
De kokerjuffers zijn wat minder actief, door de nachtvorst ligt er soms ijs op de vijver en kruipen ze terug in de bodem.
Een uitgeputte hommelkoningin die ik in het gras vond heb ik met suikerwater weer op de been gekregen, ik heb een filmpje waarop ze zit te drinken.
13 maart
Het weer begint langzaam voorjaarsachtiger te worden, dat betekent weer wat insecten in de tuin, en minder hongerige vogels. Nieuw is wel een groenling die ook de wacht houdt bij het voederstation. Er valt nog wel veel regen, de tuin begint nu moeite te krijgen al dat water op te nemen, omdat we vorig jaar de regenpijpen van het riool afgekoppeld hebben stroomt alles wat niet in de tonnen past de tuin in. Maar er staan nog geen plassen, dus het gaat goed. Insecten zie ik nog niet veel, wat bijen, af en toe een hommel, de blauwe muntgoudhaantjes zitten alweer klaar op de munt. De leukste vondst was in de vijver, bewegende plukjes plantenstengel. Dat bleken kokerjuffers te zijn, ik telde er zo al 40 in ons kleine vijvertje. Ze fotograferen was lastig, ik moest recht boven het water hangen om ze goed in beeld te krijgen, en dan oppassen dat je je lens niet in het water steekt.
1 maart
En zo is de maand februari ook alweer voorbij, en zonder winter. Maar wel een heleboel regen en wind. Jammer van de crocussen, ze verwelken voor ze echt open geweest zijn. Aan vogels geen gebrek, nog steeds veel koolmezen en nu ook steeds meer vinken. En een keep en een goudvink. De keep is een heel rustig type, zit in de boom naast het huis en kijkt naar het drukke vogelgedoe om hem heen, zodra het rustig is gaat hij naar het huisje om te eten. De gewone vinken eten eigenlijk alleen van de grond.
De zwarte mees heeft een partner gevonden, de eerste dag was het een soort krijgertje spelen maar later trokken ze meer samen op. Helaas had één een zeer pootje en daardoor moeite z'n evenwicht te houden met de harde wind. Ook het pellen van de zonnebloempitten was lastig want die houd je met twee pootjes vast. Dus heb ik gepelde pitten in het huisje gelegd en pindakaas met insecten, daar kon hij rustig van eten terwijl ik de andere mezen op afstand hield. Na drie dagen ging het gelukkig weer beter. De kuifmezen zie ik niet zo vaak meer, af en toe komt er nog één langs voor een hapje.
Op de foto de keep.
21 februari
Vanmorgen prachtig staaltje van samenwerking gezien. Tegenover ons huis is een weilandje met een grote fijnspar, en uit die spar klonken alarmerende eksterkreten. Ik zag op de onderste takken vier eksters, en onder de boom een beruchte buurtkat. Eén ekster ging op de grond zitten, kat neemt sluiphouding aan en er op af. Natuurlijk vliegt de ekster gelijk op en een andere landt eindje naast de kat, die dus z'n koers wijzigt. Het spel herhaalt zich, alleen landen er steeds meer eksters, uiteindelijk zag de kat zich omringd door negen eksters en ook twee kauwtjes en de zwarte kraai waren op het tumult afgekomen. Uiteindelijk kiest de kat eieren voor z'n geld en druipt af.
Verder blijft het raar weer, afgelopen zondag de eerste dag met lente-temperaturen maar de harde wind maakte het meer een milde herfstdag. Door de warmte komt de natuur steeds meer tot leven, de eerste aardhommelkoningin had zich ook tevoorschijn gehaald maar eindigde helaas de volgende morgen in de goed gevulde regenmeter. Ze leefde nog wel, maar was amper herkenbaar zo nat en veel fut zat er ook niet meer in. Ik heb haar naast het huis in de munt gezet, uit de regen en af en toe een straaltje zon. Vliegen zat er helaas niet in, door haar een in suikerwater gedompeld stokje voor te houden heb ik haar aan het eten gekregen. 's Avonds was ze verdwenen.
Terwijl ik zo bezig was bleek dat de zwarte mees de enige mees was die niet schuw is, die kon nu eten zonder door de andere mezen verjaagd te worden. Enig probleem was de harde wind, op de foto waait hij bijna uit z'n jas.
14 februari
Je ontkomt er niet aan, het weer. De afgelopen tijd ronduit herfstig, veel regen en stormachtig. Al die regen, die nog steeds nodig was na de droge zomers van 2018 en 2019, was een goede test voor onze afgekoppelde regenpijpen. Zou de tuin in een zwembad veranderen? Nee, de zanderige grond kon al het water gemakkelijk opnemen. De regen en de wind trekken ook veel vogels, af en toe regent het letterlijk koolmezen. Ze zitten in het krentenboompje en duiken achter elkaar op de zonnebloempitten af, samen met de pimpelmezen en een zwarte mees. Vanwege de verwachte storm had ik het hangende huisje weggehaald en het voer op de grond gestrooid en dat leverde gelijk een verklaring van de doppen onder het haardhout. Bosmuisjes kwamen aangerend en namen de zonnebloempitten mee naar hun schuilplaats. Bosmuizen worden omschreven als de meest 'Mickey Mouse achtige' onder de muizen. Grote ogen, grote ronde oren. Aandoenlijk dus.
In de tuin begint alles steeds verder uit te lopen, alleen de crocussen die al een tijd op springen staan gaan maar niet open. Een aantal is alweer omgeknakt, er is blijkbaar te weinig zon voor ze. De honingbijen van laatst heb ik ook niet meer gezien, maar de goudvink is wel weer in de buurt.
6 februari
Vandaag de eerste honingbijen gezien, twee stuks op de bloeiende heide, dus weer tijd voor de macrolens. Ze waren niet het enige insect, in huis vond ik een wanhopige grote narcisvlieg (foto rechts) die naar buiten wilde. Ik vermoed dat hij uit een amaryllisbol kwam en door de warmte in huis te snel ontpopt is. Die amaryllis had vorige zomer in de tuin gestaan, ik had hem in de herfst uitgegraven, opgepot en binnen gezet. Het beestje gevangen en naar buiten gebracht, maar dat was hem waarschijnlijk te koud. Hij kroop weg en ik ben bang dat het einde narcisvlieg is.
Het aantal vogels is vrij constant, we hebben nu een gezellig merelpaar, zij scharrelt meestal op het terras, hij in de aarde voor de achterdeur. Hij heeft al een aardige kuil gegraven, op de plek waar ik vorige herfst bolletjes geplant heb, die heeft hij nu blootgelegd. Hij staat er met z'n ene poot op, zie foto.
En ik heb het niet over het weer gehad, nog steeds geen winter en ik probeer te accepteren dat dat niet meer gaat gebeuren.....
27 Januari
De eerste maand van het jaar zit er bijna op, en er valt weinig over te vertellen. Wat het weer betreft, dat was wat mij betreft om te huilen. Veel te warm, van begin tot eind, en er is ook geen koude periode in zicht. Wordt dit een winter zonder winter? Niet één dag met een pak sneeuw?
Wat vogels betreft was het ook vrij rustig, vooral rond en na de jaarwisseling, het aantal koolmezen was drastisch teruggelopen. Maar alsof ze het wisten, het weekend van de nationale tuinvogeltelling kwamen ze terug. Plus twee kuifmeesjes, die lieten zich héél even samen fotograferen. Helaas was dat terwijl ik nog richting raam liep, dus het werd geen superfoto. De koolmezen waren lastig te tellen, maar meestal pakken ze na elkaar een zonnebloempit en gaan in het krentenboompje zitten om die te pellen. Of stuk te hameren eigenlijk, ze gaan flink te keer om één pit open te krijgen. Het leek me leuk er een filmpje van te maken, echt meewerken deden ze niet maar zie hier het resultaat. Eéntje bleef een keer in het huisje zitten, ik meende even een specht te horen maar het was de hamerende koolmees. Ze zijn nog steeds in de meerderheid met 6 à 8 stuks, maar de huismussen rukken op, vandaag zaten er al zes op de pergola. Het wordt druk daar, de heggenmussen zitten daar ook, en af en toe een winterkoning. En we hebben weer een gezellige merel, een vrouwtje dat vleugelwapperend naar binnen gluurt, wachtend op rozijnen.
Hieronder de kuifmezen en een pimpelmees die net z'n zonnebloempit heeft laten vallen.
