Allerhande vogels
Klik op een foto om te vergroten/weer verkleinen.
Spreeuw (Sturnus vulgaris, fam.spreeuwen)
De spreeuwen komen en gaan. Het zijn trekvogels, de zomerspreeuwen zijn andere dan de winterspreeuwen. In de herfst trekt een deel van onze spreeuwen naar het zuiden en krijgen wij bezoek van spreeuwen uit noorderlijke streken. Ze slapen in groepen en kunnen bij het verzamelen hele zwermen vormen.
Op de foto rechts zitten ze samen om bij elkaar warmte te zoeken, de foto is gemaakt op 4 Februari 2012, het was toen erg koud, 's nachts rond de -20 graden.
Ze eten van alles, liefs insecten, maar ook fruit. Soms landen ze met dertig tegelijk in ons sierappelboompje om luid kwetterend aan de appeltjes te beginnen.
Ze broeden van half April tot in Juni, meestal één legsel, soms twee, met vier tot zes eieren.
Bij ons broeden ze onder de dakpannen, naast de schoorsteen van de cv. Dat is heel grappig om te horen, ze maken allerlei keuvelende geluidjes. Dat is wel anders wanneer de jongen uitvliegen, blijkbaar overal allemaal tegelijk. Ineens zit de tuin vol met krijsende jonge spreeuwen. Dit duurt een paar dagen, en dan ineens, iedereen weg.
Prachtige kleuren hebben ze. In de winter, na de rui, zijn ze gespikkeld, de puntjes van de veren zijn wit. In de zomer zijn ze zwart maar met een metallic glans in allerlei kleuren. Voor mijn gevoel zijn de spreeuwen een beetje miskend, hebben ze hun uiterlijk tegen? Die puntige snavel? Ze ogen veel minder vriendelijk dan de merels, maar het tegendeel is waar. Ze zijn heel sociaal, zitten gezellig samen in groepen te eten of te zonnen, dat kun je van de merels niet verwachten. Die jagen alles en iedereen weg. Tussen man en vrouw is er weinig verschil, bij het vrouwtje zouden de witte stippen wat groter moeten zijn.
IJsvogel (Alcedo atthis)
Een vogel die je niet zo snel in je tuin verwacht, de ijsvogel, het is een vogel die zich in de buurt van water ophoudt, dus voor onze mini-vijvertjes zal zij (op de foto een vrouwtje) niet gekomen zijn. Ik had er al eerder één voorbij zien vliegen, er moeten ijsvogels bij de beken hier in de buurt zitten maar ik had nooit het geluk ze te zien. Nu zat zij dus in de dakgoot van de buren, de foto's heb ik uit de losse hand vanuit de huiskamer gemaakt, door dubbel glas. Bij de tijd dat ik dichter bij het raam was, was ze alweer gevlogen.
Het is een vrij schuwe vogel, zit graag op een tak boven stromend water om daarvandaan het water in te duiken om een vis te verschalken. Waar hij absoluut niet tegen kan is dus ijs, de naam is niet erg toepasselijk. Hij is zo'n 16 cm. lang, op de foto vielen me de kleine pootjes op. Hun nesten maken ze in tunnels in oeverwanden, het legsel bestaat uit 5 à 6 eieren. Het verschil tussen man en vrouw is alleen aan de ondersnavel te zien, bij het vrouwtje een oranje vlek die bijna de hele ondersnavel kan bestrijken, het mannetje heeft een zwarte ondersnavel maar kan vanaf de basis wat oranje hebben.
De foto hieronder is een combinatie van drie direct na elkaar genomen foto's, omdat ze niet zo scherp zijn niet te vergroten.
Halsbandparkiet (Psittacula krameri, fam. papegaaien)
Ze doen altijd wat exotisch aan, zoals vroeger de papegaaien langs het pad in de dierentuin. De foto links doet me daar aan denken. Maar deze halsbandparkiet is nu toch een hier goed in het wild gedijende vogel. Ze zitten vnl. in het westen van het land rond de grote steden. Ze stammen uit Afrika en zuid-Azië en zijn naar Europa gehaald als volière-vogel. Een aantal is ontsnapt of vrijgelaten en heeft zich met succes hier gevestigd.
Het voedsel bestaat uit fruit, noten, bloemknoppen en ze zijn gek op pinda's.
Het mannetje onderscheidt zich van het vrouwtje door de halsband. Het zijn holenbroeders, spechtennesten zijn favoriet. Ze zijn monogaam en broeden één keer per jaar op zo'n 4 eieren.
Het is een vrij grote vogel, zo'n 40 cm. en staat bekend als zeer luidruchtig, ze kunnen nogal krijsen. We hadden geregeld een stelletje in de tuin, ik vond ze altijd grappig om te zien, ook hoe ze bijvoorbeeld hun snavel gebruikten als houvast wanneer ze langs een tak of de ketting van de hanging basket omhoog klommen.
Dat ze luidruchtig kunnen zijn bewees het vrouwtje op dit filmpje, hoewel onze poes Ashley door nog harder te zingen haar even van haar stuk bracht.
Hieronder een stel parkieten in Meijendel op zoek naar nestgelegenheid, in het midden een portret en rechts een exemplaar wat niet tegen de regen kon, en tot overmaat van ramp waren de pinda's ook op. Voor een fotopagina van de halsbandparkiet klik hier.
Turkse Tortel (Streptopelia decaocto, fam. duiven)
Altijd aanwezig, de Turkse Tortel. Een vrij kleine duif, 31 tot 34 cm. Man en vrouw zien er voor ons hetzelfde uit. Op de foto in het midden een tortel met daarachter een houtduif, dit geeft het verschil in grootte goed aan.
Het voedsel bestaat uit zaden en kleine vruchten, maar ook rupsen en torretjes. Ze komen over als nogal onhandige vogels, vliegen vaak tegen het raam, ondanks de stickers, en de nesten bieden een rampzalige aanblik. Wat takjes bij elkaar gelegd en klaar. De nesten vallen dan ook geregeld met inhoud en al naar beneden. Het broedsel met slechts een paar eieren mislukt dan ook vaak, maar het zijn doorzetters en gaan dapper door met een volgende poging. Ze beginnen al heel vroeg in het jaar, en de eerste jongen beginnen vaak hetzelfde jaar zelf alweer met een nest.
Misschien is het maar goed dat het van die stuntels zijn anders werden we overspoeld met tortels. Op de foto rechts haalt een jong de zgn. duivenmelk uit de krop van de ouder.
Voor een fotopagina van de tortelduif - ook van een nest en een jong - en houtduif klik hier.
Houtduif (Columba palumbus, fam. duiven)
Het is het grootste lid van de duivenfamilie: 38 tot 43 cm. Hierboven staat hij samen met een tortelduif op de voederplank, even om het verschil te laten zien. Meestal zitten ze niet samen te eten. Houtduiven komen in heel Europa voor, en zijn vooral te vinden in streken waar graan verbouwd wordt. Het zijn standvogels.
Ook dit is een rommelige nestenbouwer, valt het uit elkaar beginnen ze gewoon opnieuw, ze hebben zo'n drie broedsels per jaar met twee eieren. Op de foto rechts een jonge houtduif.
Voor een fotopagina van de tortelduif en houtduif klik hier.
Wilde eend (Anas platyrhynchos, fam. eenden)
Onze Zoetermeerse vijver was niet groot, maar uitnodigend genoeg voor deze vrouwtjes wilde eend.
Ze zwom een tijdje in de vijver rond, wandelde toen de tuin in om daarna vanaf het dak van het tuinhuisje naar beneden te kijken. Daar lagen stukjes brood waar ze na heel lang aarzelen aan begon. Op de foto rechts het mannetje, die wandelde een keer door de voortuin.
Wilde eenden komen overal voor waar voedselrijk water is, ze eten zowel waterplanten als ook gras. Het zijn voornamelijk standvogels.
Ze hebben een lang broedseizoen met twee à drie legsels van zes tot tien eieren.
Waterral (Rallus aquaticus, fam.rallen)
Een andere vreemde vogel: de waterral. Niet bepaald een vogel die je in een stadstuin verwacht, en zeker niet op het terras.
Hij leeft onopvallend tussen het riet in moerasachtig gebied en is zo'n 23 - 26 cm lang. Het is een vrij schuwe vogel die vaker gehoord wordt dan gezien, het was echt een gelukstreffer dat ik hem in de tuin zag.
Blauwe reiger (Ardea cinerea, fam. reigers)
De blauwe reiger landde een keer op het dak toen ik op foto's van jonge musjes hoopte.
Hij heeft de eer de 34e gefotografeerde vogel in de Zoetermeerse tuin te zijn, en daarmee de laatste in die lijst. In landelijk gebied is de blauwe reiger een bekende verschijning langs slootkanten, maar in stedelijk gebied zit hij graag op daken naar de tuinvijvers te kijken. Op de linkerfoto zit hij op het dak van de buren, op de middelste zit hij op ons eigen dak en kon ik mooi de onderkant van z'n kop fotograferen. De ogen zijn zo geplaatst dat hij goed naar beneden kan kijken. De rechterfoto's zijn in een natuurlijker omgeving genomen.
Het hoofdvoedsel van de reiger bestaat uit vis uit ondiep water. Of van de visboer, tijdens vorstperiodes heb ik wel eens een heel stel achter een viskraam zien wachten.
Ze broeden in oude bomen, het legsel bestaat uit 3 tot 5 eieren en wordt 4 weken bebroed.
De blauwe reiger is zo'n 80 tot 100 cm groot en heeft een spanwijdte van 110 tot 145 cm.
Ooit stond hij voor de keukendeur (nadat hij de laatste vis uit de vijver had verschalkt), dat besef je pas goed wat een grote vogel het is. Ik weet niet wie er meer schrok, hij of ik.
