Sperwer en Buizerd

Af en toe komt hij weer langs, de sperwer (Accipiter nisus).
Het geeft gemengde gevoelens, het is een prachtige vogel, en je gunt hem ook wel wat eten, maar 'jouw' vogels?
Je merkt aan de doodse stilte dat hij er is, verder geen vogel meer te bekennen. Of je ziet ineens vanuit je ooghoek allemaal veren door de lucht vliegen, de prooi wordt deskundig geplukt. Omdat het in Zoetermeer een regelmatige tuingast was heb ik hem wat extra aandacht gegeven, de buizerd onderaan heeft een plaats gekregen omdat ik hem in Ugchelen een keer vlakbij de tuin heb gezien, de foto heb ik vanuit de huiskamer gemaakt, dus hij telt mee als tuinvogel.
Soms zit de sperwer gewoon op de uitkijk, of na te genieten van een heerlijk duivenmaal.
De tortelduiven hebben namelijk de voorkeur, het aantal blijft keurig laag zo, al moet ik toegeven dat ik er best moeite mee heb het te zien gebeuren. De natuur is niet altijd even leuk, sommige foto's heb ik bij wijze van spreken met m'n ogen dicht genomen.
Het verschil in uiterlijk tussen man en vrouw zit hem in de grootte, mevrouw is een stuk groter dan meneer. Helaas valt dat alleen op als ze naast elkaar zitten, de grootte inschatten blijf ik moeilijk vinden.
Het mannetje is 28 - 30 cm. lang, het vrouwtje 35 tot 40 cm. Ter vergelijking, een Turkse tortel is 30 tot 35 cm. lang.
Hij vangt eigenlijk alleen kleine vogels, dus de duiveneter zou mevrouw moeten zijn. Maar wanneer ik op uiterlijk google, komt juist het mannetje naar voren als de vogel met de rossigbruine veren, het vrouwtje heeft die niet.

Achter in onze tuin stond een vogelhuisje wat door diverse vogels als zitplek werd gebruikt, zo ook door de sperwer en de tortelduif. Niet tegelijk natuurlijk, maar klik op onderstaande foto en je zou het haast geloven.

Hieronder een aantal foto's:

Het gaat niet altijd goed, één keer zag ik vanuit de keuken ineens een duif dood neervallen op het terras. Geen idee waar die vandaan kwam. Toen we ons ervan overtuigd hadden dat hij echt dood was, eerst nog een tijd laten liggen want je weet maar nooit of er nog leven in zit, het lijkje uiteindelijk weggehaald. Op de voederplank zat een andere duif met een scheef koppie naar beneden te kijken, zo van lag daar net m'n vriendje niet. Toch wel zielig, zeker omdat hem vlak daarna hetzelfde lot beschoren was.
Weer in de keuken, zie ik buiten ineens veren vliegen. Op exact dezelfde plaats als waar de eerste dode duif lag, lag er nu de andere, alleen nu met de sperwer er bovenop. Of hij bij die eerste gestoord is en die maar heeft laten liggen zullen we nooit weten.
Een ander keer klonk er een enorme klap tegen het raam, en ik zie nog net een duif naar links en een sperwer naar rechts wegvliegen. Op het raam bleef een fraaie afdruk van hun vettige veren achter.

En ook een sperwer heeft wel eens een 'bad-hair-day'. (nouja, het stormde gewoon)
Het was weer zo'n dag dat het met de vangst niet wilde lukken, een hele tijd zat hij daar als een verwaaide bal veren, en verder in de wijde omtrek geen vogels meer te zien. Hij ziet er wel aandoenlijk uit hier, ik begon echt medelijden te krijgen. De stakker probeerde ook steeds z'n veren weer glad te strijken.....

Eén keer had hij helaas een mus te pakken. Hij zat op het terras, op - de brutaliteit - een stenen kat. Hij keek me recht aan, maar ging daarna toch door met eten. Uit angst hem te verjagen heb ik deze foto's op een ruime afstand van het raam moeten maken. Het idee dat hij weg zou vliegen en een afgekloven musje achter zou laten sprak me niet aan.
Wie weet, wachtten ergens wel wat hongerige sperwer kindertjes.
Na een kwartier draaide hij zich om, pakte met één poot het restant van de mus op en vloog weg.