Vogeljeugd
Op de foto's met een icoon in de bovenhoek kan geklikt worden voor een vergrote uitgave.
Het voorjaar is aan de ene kant een mooie tijd, al die jonge vogeltjes, je kunt er uren naar kijken, maar aan de andere kant is het ook een zorgelijke tijd. De gevaren loeren overal, wie wordt een prooi voor de sperwer of de rondsluipende katten.......
Sommige zijn al behoorlijk vliegvlug wanneer ze het nest verlaten, maar andere, zoals de mereltjes, zijn nog behoorlijk onbeholpen, vliegen kunnen ze nog niet dus scharrelen ze over de grond of hoppen in een struik rond. Daarmee zijn ze wel het meest opvallend en het meest vertederend.
Onbeholpen bolletjes nog zonder staart, de donsveren nog op het hoofd, ze rennen luid tsjietsjie roepend achter alles aan wat veren heeft in de hoop op eten. Je houdt je hart vast dat de buurkat ze niet hoort....
Omdat ik onderhand zoveel foto's van jonge vogels heb verzameld heb ik een aparte bladzij voor ze gemaakt, en nog was het moeilijk een keuze te maken.
Om te beginnen gelijk maar de mereltjes, van pas uit het nest, tot bijna zelfstandig. Wanneer ze net de weide wereld in gaan hebben ze bijna nog geen staart, maar die zie je met de dag langer worden
Links een wat oudere mereltje, in het midden een mereltje wat weinig aandacht van zijn ouders kreeg. Hij probeerde het daarom bij een jong spreeuwtje, maar die bedelde net zo hard terug. Een ouder van het spreeuwtje vergiste zich echter bij het voeren en stopte toch ook wat in het merelbekje. De twee liepen nog geregeld samen rond, en mereltje voelde zich thuis tussen de spreeuwen (rechts).
Jonge spreeuwen zijn minder aandoenlijk dan mereltjes, en ook veel minder onbeholpen. Het gekke was ook dat ze ineens allemaal tegelijk verschenen, samen in een boompje gingen zitten krijsen om eten, en na een paar dagen waren ze ineens allemaal, met hun ouders, verdwenen.
Ze zijn grappig om te zien, maar zo recht van voren lijken ze een beetje chagrijnig, die musjes.
Heggenmusjes zijn er altijd wel in de tuin, maar de jongen zie ik zelden. Het zijn vrij zelfstandige jonkies.
Een pimpelmeesje, rechts had hij z'n hapje weer laten vallen:
En een koolmeesje:
Onder een kleine grote bonte specht, hij zit op de pergola naar beneden te kijken hoe papa specht pinda's zit te eten. Daarna ging hij er bij zitten en werd gevoerd. Helaas zat ik toen net boven en heb er geen toonbare foto's van kunnen maken, en het was de enige keer dat ik gezien heb dat de kleine hier gevoerd werd. Later ging hij zelf aan de pinda's.
Helemaal alleen, een boomklevertje:
Nee, ik ben niet lelijk, ik ben Kareltje Ekster.
Nadat een stel ouders met de ondertussen vrij grote jongen vertrokken waren stond er ineens - letterlijk - een zielig nakomertje voor de achterdeur. We hebben hem een tijd in de gaten gehouden, maar hij ging niet van zijn plek en de ouders kwamen ook niet opdagen. Omdat hij een wel heel erg makkelijke prooi voor een kat was hebben we de vogelopvang geraadpleegd en hem uiteindelijk daar naar toegebracht.
Links Kareltje, midden en rechts een ouder exemplaar.
Wanneer je Kareltje ziet, hoe kun je dan niet van eksters houden....
