De tuin

Toen ik begon vogels te fotograferen was de tuin bij ons huis al aardig volgroeid, toen we er kwamen wonen was het nog een blanco canvas. We hebben de tuin zo snel mogelijk volgeplant met een variatie aan bladhoudende en bladverliezende struiken en diverse naaldbomen (die trekken ook weer bepaalde vogels). Achter het huis een terras met een pergola en direct daar achter een vijver. De pergola was begroeid met kamperfoelie, akebia en een klimroos.
Om veel vogels in je tuin te krijgen is het zaak deze flink gevarieerd te maken, open plek, stukje gras, lage dichte struiken, hogere bomen, water, struiken met bessen, een goed gevulde voedertafel en nestel gelegenheid. Ook mag de tuin niet te netjes zijn, bladblazers zijn bij ons taboe, bladeren van het grasveld verwijderen gaat met een bladhark toch al sneller en geruislozer. Tussen de 'rommel' leven en overwinteren allerlei insecten en daar zijn de vogels dol op. Voor het grootbrengen van hun jongen zijn ze vaak afhankelijk van een goed insecten aanbod.
Aan de pergola hingen de nodige vetbollen en pindasilo's, de kamperfoelie vormde een enorm oerwoud er bovenop, soms krioelde het er van de mussen, ze vonden het een geweldige plek. Wanneer het regende hoorde je ze kwetteren maar zag ze niet, bij droog weer zaten ze ook bovenop, wat je vanuit het dakraam mooi kon zien. Voeren doe ik het hele jaar door, het meest wanneer het vriest en in het voorjaar. Vooral voor de zaadeters valt er dan nog weinig te vinden en juist in het voorjaar hebben de vogels veel nodig, het nesten bouwen, broeden, jongen grootbrengen, het kost veel energie.
Aan het eind van de zomer geef ik nog net genoeg om ze te laten weten dat er altijd wat te halen is om het in de winter weer op te voeren.
Rozijnen, müsli en zaden staan het hele jaar op het menu, in de winter komen daar pinda's, vetbollen, appels en soms meelwormen bij. En, het allerlekkerst blijken zonnebloempitten te zijn, die zijn niet aan te slepen. Op diverse foto's zijn nog voedernetjes te zien, ondertussen gebruik ik die niet meer, vogels kunnen er met hun pootjes in verstrikt raken. Beter is het pinda- en vetbolhouders te gebruiken. En het bespaart weer afval.

Een platte voedertafel is natuurlijk ook populair, daar strooi ik gemengd strooivoer, zonnebloempitten en rozijnen op.
In 2016 verhuisden we naar Apeldoorn, vlak bij de bossen. De tuin was al volgroeid maar er was nog vrij veel gras, dus er kon nog wel wat beplanting bij. Het was misschien water naar de zee dragen, maar ik heb wel zo snel mogelijk weer de nodige dennetjes en sparren geplant. De dennetjes zijn populair bij de dennenspinselbladwesp, de grappige larfjes daarvan leven van de jonge dennenaalden. En de kuifmees vindt die weer een delicatesse, wat mij dus gemengde gevoelens oplevert want die vind ik ook erg leuk. De grond is enigszins zuur en zanderig, dus ook heide en bessen zoals vosse- en veenbessen (cranberries) geplant. Die laatste heb ik nog geen vogel bij gezien, maar ben er gelukkig zelf gek op. Zowel zomer- als winterheide zijn een groot succes, de winterheide bloeit in het voorjaar nog en wordt dan door de vroege hommelkoninginnen bezocht, de zomerheide is populair bij het boomblauwtje om eitjes af te zetten

Een Callicarpa die er al stond is heel geliefd, vooral bij de merels en soms de goudvink. Ook een krentenboompje naast het huis trekt in het voorjaar goudvinken, de knoppen zijn heerlijk, en later komen de merels op de 'krentjes' af.
In de achtertuin staat een sierappel, die is in het najaar een groot succes bij allerlei vogels, spreeuwen, merels, koperwieken, eksters, maar ook allerlei klein gevogelte komt er op af.
Een minpunt is het enorme aantal katten wat door de tuin loopt, ik heb al diverse vogels gegrepen zien worden, dan zakt de moed je wel eens in de schoenen. De voederplank hebben we op een paal van 1.80 meter moeten zetten, al het hangend voer en een waterbakje hangen aan een koord dat van de gevel naar het krentenboompje loopt.
Nadat ik een macrolens had gekocht raakte ik helemaal in de ban van insecten. Er valt zo veel over ze te ontdekken en te leren. Met de beplanting in de tuin kun je dus ook rekening met ze houden, bijvoorbeeld met planten die heel vroeg in het jaar bloeien zoals winterheide, boerenkrokussen of paarse dovenetel zodat de eerste hommelkoninginnen wat te eten hebben. In de zomer zijn de kogeldistels en de brede lathyrus heel populair, evenals lavendel en vlinderstruik. De uitgebloeide bloeistengels laten we staan tot het voorjaar, vaak vinden de vogels er nog zaadjes het biedt beschutting bij vorst. In de tijd dat er nog sneeuw viel leverde het ook wat meer reliëf.
Tussen de vaste beplanting duikt altijd allerlei 'onkruid' op, dat laat ik staan tot ik weet wat het is en wanneer het niets aan de tuin bijdraagt haal ik het weg, anders mag het blijven. Zo leverde de 'aanwaaier' hennepnetel weer een leuke bij op, de andoornbij. In het gras bloeit ook van alles, ereprijs, madeliefjes (zie foto bovenaan, een koekoekshommel kruipt van bloem naar bloem) en een paar paardebloemen laat ik ook staan.
Natuurlijk gebruiken we geen gif, het handmatig verwijderen van een overmacht aan zevenblad bleek best een verslavend en ontspannend werkje te zijn, het werd een sport om een zo lang mogelijke worteluitloper uit de grond te trekken zonder dat die brak.
Op hete dagen zet ik extra waterbakjes neer, met kiezelsteentjes er in voor de wespen, ze gebruiken water om hun nest te koelen en door de steentjes kunnen ze niet verdrinken. Verder hebben we insectenhotels, het is reuze leuk om te zien hoe de metselbijtjes daar uit te voorschijn komen.