Ransuil

Soms geloof je je eigen ogen niet, op een dag keek ik boven uit het raam, direct in het gezicht van een uil! Een ransuil (Asio otus), om precies te zijn. Hij zat doodgemoedereerd op een tak van een conifeer, vlak voor het raam.

Nog nooit heb ik zo snel de camera gepakt. Nergens voor nodig, hij bleef zitten tot de schemering inviel. Eerst zat hij naar het raam gericht, aan het eind van de dag draaide hij zich om, maar bleef af en toe over z'n schouder kijken, mij goed in de gaten houdend. Soms ging hij z'n veren poetsen wat leuke foto's opleverde.
Soms keek hij echt recht naar achteren en moest je goed kijken of je nu z'n voorkant of z'n rug zag. 's Avonds in de schemering begon hij te bewegen, rek en strek oefeningen, om daarna geruisloos weg te zweven.
De volgende dag zat hij er weer, maar het was een drukke dag in de straat dus na een tijdje ging hij wat meer verscholen zitten. Tegen de tijd dat de zon onder ging kwam hij weer tevoorschijn, zat wat te geeuwen, deed z'n rek en strek oefeningen en verdween daarna weer.
De volgende morgen keek ik weer hoopvol naar de conifeer, maar helaas, geen uil. Af en toe zat hij er weer, op een tak met beter uitzicht op de straat, blijkbaar is het een uil die van gezelligheid houdt. Later hoorde ik van de buren dat hij daar regelmatig in de spar in de achtertuin had gezeten.
Ransuilen zijn nachtelijke jagers, overdag zoeken ze een geschikt boom op om de dag door te brengen, op de zgn. roestplek. Graag zitten ze in een groepje bij één. Hij is zo'n 35 tot 37 cm. lang met een spanwijdte tot wel 95 cm.
Op het menu staan hoofdzakelijk muizen, maar bij muizenschaarste ook kleine vogels. Opvallend zijn de 'oor'pluimen, daar heeft hij z'n naam aan te danken, een ranse is een soort muts.